Cel 1 Koniec z ubóstwem Zrównoważonego Rozwoju

Koniec z ubóstwem – Cel 1 – SDG1

Cel 1. Koniec z ubóstwem. Wyeliminować ubóstwo we wszystkich jego formach na całym świecie

Cel 1. Koniec z ubóstwem. Wyeliminowanie ubóstwa we wszystkich jego formach na całym świecie to pierwszy Globalny Cel (SDG – Sustainable Development Goal). Agenda 2030 zawiera 17 Globalnych Celów Zrównoważonego Rozwoju – 17 SDGs. Pierwszym celem jest KONIEC Z UBÓSTWEM.

Czy mikro, małe i średnie przedsiębiorstwa MMŚP (MSME) mogą mieć wpływ na realizację tego Globalnego Celu – Koniec z ubóstwem?

Cel 1 Koniec z ubóstwem Zrównoważonego Rozwoju

Tak. Decyzję trzeba oprzeć o definicję. Musimy zrozumieć definicję ubóstwa i przeanalizować targety/zadania przypisane w Agendzie 2030 temu celowi. Jak to przeanalizujemy, to znajdziemy inicjatywy, zadania, które mogą być elementami naszej wieloletniej strategii biznesowej – Strategii Odpowiedzialnego Biznesu z 17 SDGs – i mogą skutecznie wspierać realizację tego Globalnego Celu.

Ubóstwo

Wg EAPN Polska

Definicja ONZ

Ubóstwo to ograniczenie wyboru i szans życiowych, to naruszenie ludzkiej godności. Oznacza brak możliwości skutecznego uczestnictwa w społeczeństwie. Oznacza też niedostatek żywności i ubrań potrzebnych rodzinie, brak możliwości uczęszczania do szkoły i korzystania ze służby zdrowia, brak dostępu do ziemi, którą można uprawiać lub pracy, żeby móc zarobić na życie, brak dostępu do kredytu. Ubóstwo oznacza również zagrożenie, bezsilność i wykluczenie jednostek, rodzin i społeczności. Oznacza podatność na przemoc i często wiąże się z życiem w niepewnych warunkach bez dostępu do czystej wody i urządzeń sanitarnych.”

Definicje Unii Europejskiej

Ubóstwo absolutne lub skrajne oznacza, że ludzie nie mają podstawowych środków niezbędnych do życia. Na przykład głodują, nie mają czystej wody, odpowiedniego miejsca do mieszkania, wystarczającej odzieży czy leków i walczą o przetrwanie.

Ubóstwo względne występuje wtedy, gdy poziom życia i dochodów niektórych osób znacznie odbiega od ogólnej normy kraju lub regionu, w którym żyją. Osoby te walczą o to, by żyć normalnie i uczestniczyć w zwykłym życiu gospodarczym, społecznym i kulturalnym.

Ubóstwo absolutne/skrajne określone jest w Agendzie 2030 jako “utrzymanie się za 1,25 USD dziennie”.

Trwają prace nad zdefiniowaniem w Polsce tzw. “living wage”  (płacy godziwej). Na świecie takie określenie funkcjonuje (obok płacy minimalnej) w prawie lub tylko w uzgodnieniach dobrowolnych.

 

Targety/zadania dla Celu 1 – SDG 1 Koniec z ubóstwem – na podstawie Agendy 2030

1.1 Do 2030 roku wyeliminować skrajne ubóstwo w odniesieniu do wszystkich ludzi na całym świecie, aktualnie określone jako utrzymywanie się za mniej niż 1,25 USD dziennie

1.2 Do 2030 roku zmniejszyć przynajmniej o połowę odsetek mężczyzn, kobiet i dzieci żyjących w ubóstwie, we wszystkich jego wymiarach określonych zgodnie z polityką danego kraju

1.3 Wdrożyć właściwe dla poszczególnych krajów systemy i mechanizmy zabezpieczenia społecznego dla wszystkich ludzi, włącznie z najniższymi klasami społecznymi, oraz objąć nimi do 2030 roku jak największą liczbę ludzi ubogich i szczególnie narażonych

1.4 Do 2030 roku zapewnić wszystkim kobietom i mężczyznom, w szczególności osobom ubogim i szczególnie podatnym na zagrożenia, równe prawa w dostępie do zasobów gospodarczych oraz podstawowych usług, prawo do własności i sprawowania kontroli nad gruntami i innym mieniem, prawo dziedziczenia, dostęp do stosownych nowych technologii oraz usług finansowych, w tym mikrofinansowania

1.5 Do 2030 roku zbudować odporność na zagrożenia wśród osób ubogich i narażonych na zagrożenia, zmniejszyć ich podatność na zagrożenia i bezbronność wobec ekstremalnych zjawisk klimatycznych oraz innych wstrząsów gospodarczych, społecznych i środowiskowych, a także katastrof naturalnych

1.a Zagwarantować znaczącą mobilizację środków pochodzących z różnych źródeł, w tym ze zwiększonej współpracy rozwojowej, by zapewnić odpowiednie i przewidywalne środki dla krajów rozwijających się, w szczególności dla państw najsłabiej rozwiniętych, w celu umożliwienia realizacji programów i polityki w zakresie wyeliminowania ubóstwa we wszystkich jego formach

1.b Stworzyć ramy stabilnej polityki na poziomie krajowym, regionalnym i międzynarodowym w oparciu o strategie rozwoju wspierające ubogich i uwzględniające kwestię płci, by wesprzeć szybkie inwestowanie w działania ukierunkowane na eliminację ubóstwa

Przykładowe inicjatywy, które może zaplanować MMŚP, żeby wspomóc realizację SDG1 – Koniec z ubóstwem

Dla SDG1 w Agendzie 2030 określono 7 zadań/targetów.

Proponuję poniżej przykładowe inicjatywy dla MMŚP (MSME) wspierające realizację wybranych targetów:

B.1.1 (SDG1 target 1.2)  –  Zdefiniowanie pojęcia ubóstwo względne

B.1.2 (SDG1 target 1.2)  –  Opracowanie polityki płacowej odpowiedniej do wypracowanej definicji ubóstwa względnego i polskiej godziwej płacy (living wage)

B.1.3 (SDG1 target 1.2)  –  Wdrożenie opracowanej polityki płacowej

B.1.4 (SDG1 target 1.2). –  Posiadanie w ciągłej ofercie produktów i usług dla biedniejszych klientów

B.1.5 (SDG1 target 1.2)  –  Publiczne udostępnianie informacji na temat zapłaconych podatków

B.1.6 (SDG1 target 1.5)  –  Budowanie rezerwy finansowej na zagrożenia

B.1.7 (SDG1 target 1.5). –  Wspomaganie budowania odporności zdrowotnej pracowników

W.1.1 (SDG1 target 1.2)  –  Zwiększenie lokalnych wpływów podatkowych poprzez budowanie lokalnych łańcuchów dostaw tam, gdzie to jest możliwe

W.1.2 (SDG1 target 1.2)  –  Zawieranie od 2027 roku kontraktów z dostawcami z klauzulami przestrzegania likwidacji ubóstwa względnego

W.1.3 (SDG1 target 1.3)  –  Zawieranie od 2025 roku kontraktów z zagranicznymi dostawcami z klauzulą przestrzegania likwidacji skrajnego ubóstwa

W.1.4 (SDG1 target 1.4)  –  Stypendium i współpraca zdalna dla reprezentantów grupy skrajnego ubóstwa

W.1.5 (SDG1 target 1.5)  –  Wspomaganie budowania odporności zdrowotnej wybranej lokalnie grupy osób wymagających wsparcia

W.1.6 (SDG1 target 1.1)  –  Wspieranie likwidacji skrajnego ubóstwa w krajach Afryki poprzez inwestycję we własny las

W.1.7 (SDG1 target 1.2)  –  Działania charytatywne (szlachetna paczka i inne)


Podane tu są dwa typy inicjatyw: oznaczone literą „B” w kodzie, albo literą „W” w kodzie.

„B” oznacza inicjatywę związaną bezpośrednio z biznesem, a „W” oznacza inicjatywę związaną z wpływem biznesu na otoczenie.

Z siedmiu targetów SDG1 wybrałam tylko trzy: 1.1, 1.2 i 1.5, bo moim zdaniem te najlepiej pasują do biznesu MMŚP.

Są to oczywiście przykładowe inicjatywy, dla zobrazowania możliwości wspomagania przez MMŚP realizacji Pierwszego Globalnego Celu Zrównoważonego Rozwoju, poprzez własne działania strategiczne. Wiąże się to oczywiście z koniecznością zmiany modelu biznesowego.

Dyskurs na temat inicjatyw dla Celu 1 – Koniec z ubóstwem

Pytanie – Powiedz mi, dlaczego ja, jako biznesmen i moja firma, mamy się zajmować ubóstwem na całym świecie. To nie powinien być mój problem, tylko problem państwa, organizacji ONZ, organizacji pozarządowych i tym podobnych. Moja firma musi zadbać o przetrwanie i rozwój, dla dobra moich pracowników i właścicieli. Jak ja mam moim inwestorom przekazać informację, że do strategii włączam działania walki z ubóstwem na całym świecie? Wyśmieją mnie i wycofają swoje fundusze, to pewne.

Odpowiedź – Masz rację. Taki tekst dziwi, na pierwszy rzut oka. Ale zastanówmy się głębiej nad całą sytuacją. Widzisz, świat się zmienia. Pomimo ogromnej znieczulicy na problemy innych, mamy też działania przeciwne. Ta siła istnieje i ostatnio, moim zdaniem, wzrasta. Coraz bardziej uświadamiamy sobie, jak bardzo jest wszystko nawzajem zależne od siebie, nawet nasze myśli niosą energię, która ma wpływ na innych… Świadomość inwestorów też się zmienia, a w dodatku zrównoważone finansowanie, które wchodzi w UE, razem z Zielonym Ładem, wspomogą ten kierunek zmian. 

Pytanie – Czyli uważasz, że polski inwestor, właściciel, biznesmen dojrzał do tego, żeby zajmować się sprawami ubóstwa. Gratuluję naiwności. Wyśmieją i obrzucą obelgami. Dobiorą się do twojego statusu finansowego i zniszczą ci wizerunek w obawie, że chcesz im coś zabrać, głosząc takie pomysły. Nie obawiasz się tego?

Odpowiedź – Myślę, że ogólnie nie dojrzeliśmy do tego, żeby powszechnie uznać, jako jedną ze strategicznych inicjatyw, zajmowanie się skrajnym ubóstwem na świecie. Prędzej przyjmie się wspieranie likwidowania ubóstwa względnego w firmie i w najbliższym otoczeniu firmy. Myślę, że strategiczne, stopniowe podejście do likwidacji ubóstwa względnego, wprowadzenie living wage, ma sens nie tylko fiskalny dla pracowników, ale da także pozytywny efekt dla firmy. Da nową jakość życia nam wszystkim, bo wszyscy jesteśmy powiązani subtelnymi energiami, niezależnie od tego, czy zdajemy sobie sprawę z tego, czy nie.

Pytanie – Osłabiasz mnie. Ty naprawdę w to wierzysz. Wierzysz, że podnosząc status finansowy rodzin swoich pracowników coś na tym zyskasz i zyska firma?

Odpowiedź – Jestem tego pewna. W ludziach tkwi ten boski żar czynienia dobra, który czasem jest stłumiony sytuacją i go nie widać, ale mimo to jest…

Pytanie – OK, więc uważasz, że realizując trzy pierwsze inicjatywy (B.1.1, B.1.2, B.1.3) zapewnisz w firmie boski żar czynienia dobra, także na rzecz firmy. Czy nie uważasz, że zamiast boskiego żaru czynienia dobra uruchamiasz niekończący się ciąg oczekiwań ze strony pracowników?

Odpowiedź – Myślę, że to w dużej mierze zależy od tego, jak będą realizowane pozostałe inicjatywy strategiczne i jak będzie przebiegała komunikacja wewnątrz firmy. Globalne Cele Zrównoważonego Rozwoju są niepodzielne i powiązane ze sobą.

Pytanie – Idźmy dalej. Inicjatywa B.1.4. Uważasz, że moja firma powinna zrezygnować z części zysku, żeby zadowolić biedniejszego klienta. Czy to ma sens? Na rynku mają się całkiem dobrze firmy, które oferują te same , ale coraz to droższe towary, tylko po to, żeby zadowolić ego bogatszego klienta…, a ty uważasz, że powinniśmy dopieszczać biedniejszego klienta?

Odpowiedź – No cóż. Takie firmy istnieją i pewnie dalej będą istniały, ale będzie ich coraz to mniej. Tak uważam. Dostarczając także dobrej jakości towary, czy usługi, po niższych cenach, możesz wygrać na rynku. Oczywiście trzeba wyczuć lub wyliczyć odpowiednie proporcje. Ale to jest właśnie ta piękna, kreatywna część biznesu…

Pytanie – Inicjatywa B.1.5. Nie bardzo kojarzę. Jak ma się upublicznienie informacji o płaceniu podatków do likwidacji ubóstwa?

Odpowiedź – Zapłacone podatki, to wyraz płynności finansowej firmy i jej zysków. Z podatków władza lokalna i centralna wydaje pieniądze, także na działania socjalne. Stąd to powiązanie z likwidacją ubóstwa.

Pytanie – Czyli mam się publicznie chwalić, że daję możliwość rozdawnictwa pieniędzy…

Odpowiedź – Rozdawnictwo pieniędzy. Ostatnio chyba jedno z najczęściej używanych wyrażeń w Polsce. Używane zarówno w kontekście pozytywnym, jak i negatywnym… Widzisz, stanowisko zatwardziałych liberałów nie odpowiada mi. Stanowisko bezmyślnego rozdawnictwa też mi nie odpowiada. Natomiast dzielenie się i wspomaganie „z głową” tam, gdzie radość dziecka z pierwszych wakacji, czy roweru i wdzięczność rodziny, moim zdaniem ma sens. Niech właśnie obdarowani też wiedzą, że to po części twoja firma się do tego przyczyniła.

Pytanie – Uważasz, ze powinienem budować rezerwę finansową na zagrożenia (inicjatywa B.1.6)?

Odpowiedź – Tak. W obecnej dobie uważam, że jest to bardzo ważne. Uszczupli to wprawdzie podatki i zyski, ale zmniejsza ryzyko bankructwa, da większe prawdopodobieństwo przetrwania kryzysów, które mogą nas czekać. Nie tylko mam na myśli pandemię, ale mogą nas czekać różne krachy na rynkach spowodowane na przykład zmianami klimatycznymi i zmianami prawa.

Pytanie – Dlaczego w tej grupie inicjatyw umieszczona jest inicjatywa B.1.7 ( Wspomaganie budowania odporności zdrowotnej pracowników)?

Odpowiedź – Bo wśród targetów SDG1 mamy target 1.5 o treści „Do 2030 roku zbudować odporność na zagrożenia wśród osób ubogich i narażanych na zagrożenia, zmniejszyć ich podatność na zagrożenia i bezbronność wobec ekstremalnych zjawisk klimatycznych oraz innych wstrząsów gospodarczych, społecznych i środowiskowych, a także katastrof naturalnych”. Pracownicy są narażeni na zagrożenia pandemiami.

Pytanie – Inicjatywa W.1.1 Zwiększenie lokalnych wpływów podatkowych poprzez budowanie lokalnych łańcuchów dostaw tam, gdzie to jest możliwe. Uważasz, że firmy powinny zamieniać dostawców zagranicznych na polskich, najlepiej lokalnych, oczywiście tam, gdzie to jest możliwe. Powiedz mi dlaczego miałbym zrezygnować z dostawcy zagranicznego, który daje mi wyższą jakość dostaw i w dodatku taniej pozyskuję potrzebne mi komponenty? To przecież nie ma sensu.

Odpowiedź – W treści inicjatywy mamy  warunek, “tam, gdzie to jest możliwe”. Jak to rozumiem? Otóż oczywiście, jeżeli lokalnie nie znajdziesz dostawcy gwarantującego wystarczającą dobrą jakość dostaw i dobrą cenę, to tego nie zrobisz. Natomiast jeżeli znajdziesz takiego dobrego lokalnego dostawcę, to nie tylko firma będzie miała pozytywny wpływ na potencjalnie większe lokalne wpływy podatkowe, ale dostawa będzie miała najprawdopodobniej mniejszy negatywny wpływ na środowisko, czyli ślad środowiskowy firmy będzie mniejszy.

Pytanie – Również trudno mi wyobrazić sobie realizację inicjatywy W.1.2. Jak mam zawierać od 2027 roku kontrakty z dostawcami z klauzulami przestrzegania likwidacji ubóstwa względnego? Dlaczego od 2027 roku? Co więcej, jak mam przekonać dostawcę, że on to powinien zrobić? Ubóstwo ma być tematem moich negocjacji z dostawcami?

Odpowiedź – Rok 2027, czy 2025 to tylko przykładowo podane daty. Myślę, że do tego czasu dużo się zmieni na świecie w sprawie ubóstwa skrajnego i względnego. Może jestem naiwna i może optymizm mi przysłania racjonalne myślenie, ale tak czuję. Świat się zmienia. Biznes ma potężne możliwości zmiany świata na lepsze. Jest siłą sprawczą. Jeżeli z przekonaniem wprowadzisz w swojej firmie do polityki płacowej pojęcie ubóstwa względnego i living wage i wdrożysz taką politykę, to jestem przekonana, że znajdziesz argumenty i nakłonisz dostawcę do zmiany myślenia. Spowodujesz u niego w firmie zmianę, wprowadzając taką klauzulę do umowy. Początkowo, możesz tylko informować go o tym, co zrobiłeś u siebie. Może nie uda się to z każdym dostawcą, może nie przy pierwszym podejściu, ale każda zmiana na lepsze się liczy.

Pytanie – W.1.3. Ten sam problem. Chcesz, żebym zawierał w umowach z zagranicznym dostawcą klauzulę odnośnie płacy jego pracowników. Chcesz, żebym wpłynął na likwidację skrajnego ubóstwa u jego pracowników i u pracowników jego dostawców. W całym łańcuchu dostaw. Uważasz, że jestem bardzo mocarny…

Odpowiedź – Jesteś mocarny, masz wpływ na całe swoje otoczenie, na wszystkich interesariuszy. Jeżeli dostawcy zależy na rynku, który reprezentujesz, to coś u siebie zmieni. Jeżeli mu nie zależy, to może być sytuacja trudna i  będziesz musiał taką klauzulę wycofać. Zawsze warto spróbować zrobić coś dobrego. Oczywiście priorytetowo musisz mieć na uwadze dobro własnej firmy. 

Pytanie – Następna inicjatywa W.1.4, to już chyba przesada. Stypendium i współpraca zdalna dla reprezentantów grupy skrajnego ubóstwa. Nie jestem Matką Teresą. Nie zbawię świata.

Odpowiedź – Propozycja tego celu wzięła się stąd, że mam świadomość, że w wielu bardzo biednych krajach są ludzie wykształceni, poszukujący pracy w wyuczonym zawodzie. Możliwość zdalnej pracy w wielu zawodach otwiera nowe rynki pracy. Można też przemyśleć wychowanie sobie przyszłego współpracownika, fundując mu stypendium. To oczywiście są pomysły dla dobrze prosperujących firm i ludzi z otwartym sercem.

Pytanie – Tego to już zupełnie nierozumiem. Inicjatywa W.1.6 Wspieranie likwidacji skrajnego ubóstwa w krajach Afryki poprzez inwestycję we własny las. Co ma, za przeproszeniem, piernik do wiatraka? I po co mi las?

Odpowiedź – Możesz zlecić posadzenie lasu na Madagaskarze, czy w Kamerunie. Kupując zdalnie w internecie sadzonki zapłacisz zarazem za opłacenie pracownika lokalnego, który często jest właśnie z tej grupy skrajnego ubóstwa. Zmniejszysz ubóstwo. A po co Ci las? Bo wszyscy powinniśmy zadbać o lepsze zalesienie naszej Planety i to nie tylko ze względu na zmiany klimatu.

Pytanie –  Inicjatywa W.1.5 Wspomaganie budowania odporności zdrowotnej wybranej grupie osób. Powiedz mi, dlaczego moja firma ma się zajmować odpornością zdrowotną, w dodatku nie swoich pracowników? Czyż od tego nie jest służba zdrowia i inne społeczne organizacje?

Odpowiedź – Rozdane dobro wraca, a odporność zdrowotna to podstawa. Jeżeli możesz, jeżeli firma może, to pomóżcie. Wasi pracownicy przyjmą to pozytywnie, jeżeli o nich również będziecie dbać. Słyszę już głosy prześmiewców, ale mam też w pamięci wiele przykładów spontanicznej pomocy ze strony firm w czasach Koronawirusa. Dobro jest w nas. „Biznes z ludzką twarzą” to biznes przyszłości.

Partnership Holistyczne podejscie do zrównoważonego rozwoju

Barometr Wpływu a 17SDGs

Holistyczne podejście – Barometr Wpływu -pytania do autorów i do GUS

Holistyczne podejście nie zostało wzięte pod uwagę w Barometrze Wpływu. Dlatego Barometr Wpływu nie może być polecany przez mnie – doradcę strategicznego MŚP i Honorowego Dyrektora Regionalnego CASI GLOBAL. Nie przekonują mnie argumenty podawane przez autorów. Czy Raportowanie realizacji Agendy 2030 przez polski biznes ma być realizowane w oparciu o taki Barometr Wpływu?

Zgodnie z argumentacją autorów Barometru Wpływu, kluczowymi celami dla każdego biznesu w Polsce są następujące, wybrane cele z grupy 17SDGs – Globalnych Celów Zrównoważonego Rozwoju – : SDG3, SDG4, SDG5, SDG8, SDG9 i SDG12.

 

W Agendzie 2030 mamy 17 Globalnych Celów Zrównoważonego Rozwoju i 169 targetów/zadań z nimi powiązanych. 17SDGs to cele współzależne i niepodzielne. Implikują integralne podejście do wdrażania Globalnych Celów.

 

Holistyczne podejście

Cytat z Agendy 2030:

“55. Cele Zrównoważonego Rozwoju i powiązane z nimi zadania są zintegrowane i niepodzielne, globalne w swojej naturze i uniwersalne, z uwzględnieniem różnych realiów, możliwości i poziomów rozwoju w poszczególnych krajach oraz z poszanowaniem ich polityki i przyjętych priorytetów. Zadania są ambitne i globalne, każdy rząd wyznacza swoje zadania ukierunkowane wymaganiami globalnymi, z uwzględnieniem krajowych uwarunkowań. Poszczególne rządy zadecydują także w jaki sposób te ambitne, globalne zadania powinny zostać włączone do krajowych procesów planowania, polityk i strategii. Ważne jest uznanie powiązania między zrównoważonym rozwojem a innymi istotnymi procesami zachodzącymi w gospodarce, społeczeństwie i środowisku.

56. Uznajemy, że podejmując decyzje odnoszące się do tych celów i zadań, każdy kraj stoi w obliczu szczególnych wyzwań, z którymi musi się zmierzyć dążąc do osiągnięcia zrównoważonego rozwoju. Podkreślamy szczególne wyzwania stojące przed krajami najbardziej narażonymi, a w szczególności krajami afrykańskimi, krajami najsłabiej rozwiniętymi, rozwijającymi się krajami śródlądowymi i rozwijającymi się małymi państwami wyspiarskimi, a także szczególne wyzwania, z którymi muszą się zmierzyć kraje o średnich dochodach. Szczególnej uwagi wymagają również kraje dotknięte konfliktami.

57. Stwierdzamy brak dostępnych wartości początkowych w odniesieniu do kilku zadań i wzywamy do zwiększenia wsparcia w zakresie bardziej intensywnego gromadzenia danych statystycznych oraz budowania potencjału w państwach członkowskich, aby opracować krajowe i globalne wartości początkowe w przypadkach kiedy takowe jeszcze nie istnieją. Zobowiązujemy się do wyeliminowania tej luki w gromadzeniu danych, aby móc przekazywać bardziej szczegółowe informacje o poczynionych postępach, w szczególności w odniesieniu do tych zadań określonych poniżej, dla których brak jest jednoznacznych celów liczbowych.

58. Zachęcamy państwa do podejmowania nieustających wysiłków na innych forach w celu rozwiązania kluczowych problemów, które stwarzają potencjalne wyzwania dla wdrożenia naszej Agendy i szanujemy niezależność mandatów w ramach tych procesów. Chcemy, by niniejsza Agenda i jej wdrożenie wspierało podobne procesy i podejmowane w ich ramach decyzje i pozostawało bez uszczerbku dla tych procesów i decyzji.

59. Uznajemy, że w każdym kraju funkcjonują różne podejścia, wizje, modele i narzędzia, zgodnie z krajowymi uwarunkowaniami i priorytetami, stosowane w celu osiągnięcia zrównoważonego rozwoju; potwierdzamy, że Ziemia oraz jej ekosystemy są naszym wspólnym domem, a „Matka Ziemia” jest często używanym zwrotem w wielu krajach i regionach.” (koniec cytatu, wytłuszczenia autorki)

 

Dlaczego zdaniem GUS i autorów Barometru Wpływu polski biznes ma się ograniczać do raportowania wpływu tylko na sześć SDGs. Czy tu zostało wzięte pod uwagę holistyczne podejście?

"55. Cele Zrównoważonego Rozwoju i powiązane z nimi zadania są zintegrowane i niepodzielne, globalne w swojej naturze i uniwersalne," cytat z Agendy 2030

W Barometrze wpływu mamy wskaźniki, które monitorują nie tylko uwzględnione przez autorów Barometru Wpływu cele SDG.

Dlaczego polski biznes ma wykazywać taką ignorancję Globalnych Celów Zrównoważonego Rozwoju?

Dlaczego raportowanie ma nie uwzględniać wszystkich 17SDGs?

Dlaczego zdaniem GUS i autorów Barometru Wpływu polski biznes nie ma wpływu na realizację, na przykład, takich celów jak:
SDG1, SDG10, SDG16 i SDG17? Czy tu zostało wzięte pod uwagę holistyczne podejście?

Jeżeli mamy strategię zrównoważonego rozwoju = SZRB = Strategię Zrównoważonego Rozwoju Biznesu, jako główną biznesową strategię i mamy mapę interesariuszy oraz zorganizowaną współpracę z nimi, to powinniśmy to raportować pod celem SDG17.
Jeżeli mamy Kodeks Etyki to powinniśmy to raportować pod celem SDG16.
Jeżeli wprowadziliśmy do Kodeksu Etyki, polityk i procedur zasadę mniej nierówności, to powinniśmy to raportować pod celem SDG10.
Jeżeli may politykę Politykę płacową adekwatną do celu SDG1, to powinniśmy to raportować pod celem SDG1.

Dlaczego polski biznes ma informować poprzez raportowanie, że ignoruje strategiczne podejście do biznesu, ignoruje etykę w biznesie i nierówności i nie dba o płace pracowników?

Dlaczego zdaniem GUS i autorów Barometru Wpływu polski biznes nie ma wpływu na realizację, na przykład takich celów, jak:
SDG2, SDG6, SDG7, SDG11, SDG13, SDG14, SDG15? Czy tu zostało wzięte pod uwagę holistyczne podejście?

Dlaczego te cele, które dotyczą, między innymi, wpływu biznesu na środowisko, w tym na bioróżnorodność, są pominięte?

Dlaczego polski biznes ma informować poprzez raportowanie, że ignoruje sprawy poprawy jakości środowiska i bioróżnorodności?

Dlaczego sugeruje się biznesowi narzędzie Barometr Wpływu, które uczy go pomijania tak ważnych zagadnień w strategicznym zarządzaniu, jak wpływ na środowisko, bioróżnorodność czy także z tym związanych: produkcja żywności, zrównoważone rolnictwo? Czy tu zostało wzięte pod uwagę holistyczne podejście?

W Barometrze Wpływu został pominięty cel SDG2 - "Wyeliminować głód, osiągnąć bezpieczeństwo żywnościowe i lepsze odżywianie oraz promować zrównoważone rolnictwo".

Dlaczego polski biznes ma informować, że ignoruje sprawę zdrowej żywności i zrównoważonego rolnictwa?
Przecież eksportujemy żywność!

Apeluję do GUS i do autorów Barometru Wpływu o zmianę podejścia do zagadnienia raportowania realizacji Agendy 2030 przez polski biznes.

 Bez zmiany podejścia, działania na szczeblu państwowymw tym zakresie,  mogą mieć szkodliwy wpływ na polski biznes.

Przeczytaj także ten artykuł.

Barometr Wpływu

Dlaczego nie polecam Barometru Wpływu

Barometr Wpływu – dlaczego nie polecam MMŚP?

Barometr Wpływu jest polecany biznesowi przez GUS. GUS jednocześnie nakłania na swojej stronie do przekonania się, że każdy z nas w domu, w szkole, w pracy, może mieć wpływ na realizację Globalnych Celów Zrównoważonego Rozwoju 17 SDGs. Odsyła nas do poradnika ONZ (niestety nie przetłumaczył go na język polski)  The Lazy Persons Guide to Save the World. Mowa tam o możliwym wpływie na wszystkie Globalne Cele, na 17 SDGs, przez każdego z nas.

Myślę, że tym bardziej biznes może wpływać swoimi działaniami na 17 SDGs. Biznes powinien planować wpływ na każdy z 17 SDGs, a nie tylko na 6 Globalnych Celów, jak to mamy w Barometrze Wpływu. Globalne Cele są powiązane i niepodzielne. Tak czytamy w Agendzie 2030.

Główna wieloletnia strategia biznesowa, czyli Strategia Zrównoważonego Rozwoju Biznesu (SZRB), powinna wykazywać planowany pozytywny wpływ na wszystkie Globalne Cele. Tym samym w raportowaniu informacji niefinansowych nie powinno się ograniczać do 6 wskaźników, czytaj GUS (Wskaźniki dla biznesu). Tym bardziej, że wskaźniki znanych dotychczas standardów raportowania typu ESG pokrywają wszystkie Globalne Cele:

Holistyczne podejście

Apel do GUS

Zwracam się z apelem o wycofanie się z Barometru Wpływu .

Zwracam się z apelem o mobilizację biznesu do budowy wieloletnich biznesowych strategii, jako Strategii Odpowiedzialnego Biznesu SOB.  Wpływ na wszystkie 17 SDGs powinien być w niej zaimplementowany.

Sugerowanie 6 SDGs dla biznesu, jak to ma miejsce w Barometrze Wpływu,  nie jest odpowiedzialną postawą. 

Co to jest Barometr Wpływu

Barometr Wpływu to darmowe narzędzie do raportowania wpływu biznesu na realizację Agendy 2030, opracowane w celu ułatwienia “życia” komórkom raportującym informacje niefinansowe dużych firm.

Uwzględnia tylko 6 Globalnych Celów:

Barometr Wpływu

Autorzy Barometru Wpływu nie sugerują konieczności opracowania zintegrowanej, wieloletniej biznesowej strategii. Taka strategia stanowi bazę do planów rocznych i raportowania informacji niefinansowych. Autorzy nie sugerują koniecznej zmiany myślenia o biznesie w oparciu o Globalne Cele. Budowanie strategii sugeruje jeden z targetów 17 Celu: 17.14 Wzmocnić spójność polityk na rzecz zrównoważonego rozwoju.

Cel 17

W Agendzie 2030 czytamy: “…Zobowiązujemy się do realizacji spójnej polityki oraz zapewnienia warunków sprzyjających zrównoważonemu rozwojowi na wszystkich poziomach i przez wszystkich uczestników..” , “…To właśnie “my, narody” wyruszamy dziś w podróż drogą, która zaprowadzi nas do 2030 r. W podróż tę wyruszamy wraz z rządami i parlamentami, strukturami Organizacji Narodów Zjednoczonych i innymi instytucjami międzynarodowymi, władzami lokalnymi, biznesem i sektorem prywatnym, środowiskiem naukowym oraz akademickim i wszystkimi ludźmi….”  wytłuszczenie autorki artykłu

Barometr Wpływu a raportowanie w standardzie typu ESG

W internecie czytamy: “Barometr Wpływu zachęca największe firmy do raportowania pod kątem Agendy 2030. Dzięki przejrzystej liście wskaźników, firma może zmierzyć swój wpływ, porównać swój wpływ ze średnią rynkową i umieścić wyniki w swoim raporcie pozafinansowym czy na stronie internetowej”.

Nasuwa się kilka pytań:

  • o jakiej średniej rynkowej jest mowa?
  • o jakim standardzie raportowania jest mowa?

Polski biznes jest na rynkach światowych.

Na świecie opracowywany jest nowy standard raportowania informacji pozafinansowych typu ESG.

Aktualnie używane standardy w większości mają wskaźniki powiązane ze wszystkimi celami SDGs.

Barometr Wpływu a raport: Polska SDG – raport 2020

Pobieżna analiza raportu Polska SDG – raport 2020 i uzyskanych wyników raportowania w oparciu o Barometr Wpływu prowadzi do następującego wniosku:

Krajowy raport nie był opracowywany w oparciu o wyniki zebranych danych w Barometrze Wpływu. Nie mniej, przyjęta w Barometrze Wpływu metodologia, oparta o dane ze sprawozdawczości GUS, mogła pomóc opracować ten raport. To nie zmienia faktu, że Barometr Wpływu nie jest dobrym narzędziem do strategicznego zarządzania na poziomie firmy.

Apel do biznesu

Raportuj swój wpływ i bądź częścią światowego ruchu na rzecz Celów Zrównoważonego Rozwoju, ale nie rób tego w oparciu o Barometr Wpływu.

Przemyśl, opracuj wieloletnią Strategię Odpowiedzialnego Biznesu z 17 SDGs.

Raportuj zgodnie ze standardami światowymi, które uwzględniają wszystkie 17 SDGs.

Przeczytaj także artykuł Barometr Wpływu a 17SDGs

Sustainability

Zrównoważony rozwój a droga do turkusu

Czy turkus kojarzy Ci się ze zrównoważonym rozwojem, sustainability?

Tak, turkus kojarzy mi się ze zrównoważonym rozwojem. Mam takie skojarzenie dzięki pracom Henryka Skolimowskiego, Kena Wilbera i Frederic Laloux. W swojej książce   “Pracować inaczej” Laloux opisał organizację turkusową – organizację bez managerów, ale z liderami. Również Andrzej Blikle w książce “Doktryna Jakości” pisze o turkusowej samoorganizacji. Nie są to książki szeroko traktujące sprawy zrównoważonego rozwoju, ale dotyczą godnej pracy. Cel 8 (SDG 8)  to “Wzrostu gospodarczy i godna praca”. Wszystkie poniżej pokazane cele SDGs są związane, poprzez przypisane im targety/zadania, z godną pracą, turkusowymi organizacjami, samoorganizacją. 

Właśnie turkusowe organizacje to z założenia organizacje godnej pracy. Wiąże się to również z przejściem od motywacji korzyści (metoda kija i marchewki) do motywacji godnościowej. Trudne zadanie do wykonania. Nie w każdej sytuacji aktualnie jest to możliwe. Turkus, godna praca i samoorganizacja to aktualnie synonimy. 

Frederic Laloux napisał: “Kiedy działamy w głębokiej uczciwości i odpowiadamy pozytywnie na odczuwane w nas powołanie, wszechświat robi wszystko, by nam pomóc”

Andrzej Blikle tłumaczy powyższą wypowiedź następująco:

Kiedy działamy w głębokiej uczciwości – gdy działamy zgodnie z naszym systemem wartości, w poczuciu, że robimy coś ważnego i potrzebnego, że możemy być z tego dumni;

i odpowiadamy pozytywnie na odczuwane w nas powołanie – gdy działamy w warunkach uwalniających naszą kreatywność, gdy dano nam prawo podejmowania decyzji, gdy mamy poczucie sprawczości i wpływu na otaczającą nas rzeczywistość, a więc i na naszą przyszłość;

wszechświat robi wszystko, by nam pomóc – mamy statystyczną pewność sukcesu, na co wskazują zarówno badania naukowe, jak i codzienna praktyka biznesowa”.

Każdy z nas i każdy zespół ludzi stanowi układ energetyczny powiązany z energią wszechświata. Nasze myśli to potężna energia. Jeżeli są pozytywne, zharmonizowane z naszą energią wnętrza, dobrze się dzieje. Godna praca to optymalne wykorzystanie energii człowieka.

Turkus i sustainability. Czyli uważasz, że wdrażanie zrównoważonego rozwoju w przedsiębiorstwie polega na przekształceniu go do organizacji turkusowej?

Uważam, że wdrażaniu zrównoważonego rozwoju w przedsiębiorstwie towarzyszy przeprowadzanie zmian. Jedną ze zmian może być przekształcanie stylu zarządzania w kierunku samoorganizacji.

Czy to prawda, że w organizacjach turkusowych decydują ci, którzy wiedzą, a reszta ma do nich zaufanie?

Tak. Cała siła samoorganizacji polega na odpowiedzialności i zaufaniu do “osób które wiedzą”. Polega na poczuciu, że wszyscy w zespole mamy do siebie zaufanie. Każdy z nas zna się na czymś bardzo dobrze i wykona swoją pracę z pełną odpowiedzialnością.

Zbudowanie zaufania i odpowiedzialności każdego członka dużego zespołu wymaga czasu i wysiłku. Trzeba zrewidować sposób komunikowania się. Dużo zależy od dotychczasowego stylu zarządzania i zaufania do osoby lub osób, które taką zmianę w firmie chcą przeprowadzić.   Nie jest to łatwe i nie w każdym zespole się to udaje.

Samoorganizacja. Turkus. Czy przekształcenie w tym kierunku  to środek do przewagi na rynku?

W organizacjach turkusowych mówimy o odpowiedzialności społecznej biznesu, która obejmuje również odpowiedzialność za środowisko i za naszą planetę. Coraz częściej dla klienta nie tylko cena stanowi kryterium wyboru.  Jest wzrostowa tendencja wyboru marki nie tylko po kryterium najniższej, czy najwyższej ceny. Coraz więcej osób interesuje się dodatkowymi informacjami o firmach produkujących daną markę i ma to wpływ na ich wybór. Świadomość złego traktowania pracowników, albo środowiska coraz częściej powoduje, że dany produkt nie jest kupowany.

Zacytuję tu A.Bliklego:

“…Praca w organizacjach zapewniających dobre życie jest radością, a przez to jest wydajniejsza, bardziej innowacyjna i obarczona mniejszą ilością błędów. I to właśnie daje przewagę rynkową…”

“…elementem budowania turkusowej organizacji jest tworzenie klimatu społecznej odpowiedzialności, budowania poczucia, że odpowiadamy nie tylko za siebie i naszą organizację, ale też za naszą małą i dużą ojczyznę, a także planetę, na której przyszło nam żyć.”

“…Organizacje turkusowe burzą model świata oraz odwracają porządek rzeczy. Wychodzą od obserwacji, że skoro dobre życie jest dla nas wartością podstawową to należy zadbać o nie w pierwszej kolejności, zaczynając od przemodelowania naszej pracy. Zorganizujmy ją więc tak, żeby dawała nam poczucie sensu życia, pozwalała na rozwój, oferowała przestrzeń do kreatywności i innowacyjności. Byśmy mogli być dumni z tego co robimy i jacy jesteśmy. Zadbajmy też o dobre życie w obszarze społecznym: bądźmy dla siebie partnerami, a nie konkurentami, współpracujmy i wspierajmy się wzajemnie zamiast współzawodniczyć, budujmy pomiędzy sobą dobre relacje oparte na zaufaniu.”

Turkus. Głównie jakie zmiany są potrzebne w sferze operacyjno-zarządczej?

Najważniejsze to komunikacja. Empatyczna, rzetelna i odpowiednia w czasie komunikacja.

Budżet zmienia swoja rolę. Nie stanowi już kontraktu z managerem. Nie jest narzędziem do rozliczania i premiowania. Stanowi wskazówkę do wprowadzenia koniecznych, optymalizacyjnych zmian.

Centralne planowanie zamienia się na bieżące prognozowanie, w tym bieżącą prognozę zysku rocznegoPrognoza służy do podejmowania dobrych decyzji przez tych, którzy się na tym najlepiej znają.

Zakres obowiązków każdego pracownika, cytując A.Bliklego, “…mieści się w czterech następujących zasadach: robisz co potrafisz, robisz to co jest potrzebne, jesteś za to odpowiedzialny, to co robisz możesz zmienić, ale z zachowaniem poprzednich zasad. W takiej organizacji nikt nie mówi – to nie należy do moich obowiązków.”

Struktura organizacyjna z hierarchicznej zmienia się w kierunku struktury procesowej. Zespoły zlecają sobie zadania. Każdy każdemu, w sposób odpowiedzialny,  może zlecić zadanie. Każdy zespół może być wewnętrznym dostawcą i klientem wewnętrznym. Zespoły tworzą powiązane ogniwa, tworząc w efekcie, w łańcuchu wartości, wartość dla klienta zewnętrznego.

A. Blikle pisze: “Organizacje turkusowe przypominają wielokomórkowe organizmy, w których nie ma centralnego sterowania, lecz różniące się funkcjami komórki zlecają sobie wykonywanie zadań. Przez setki milionów lat przyroda tak właśnie wykształcała organizmy biologiczne. Dziś organizacje budowane przez ludzi zaczynają brać z nich przykład”.

Zrównoważony rozwój a droga do turkusu to praca z sercem, szacunkiem i wartościami.

Dekalog A.Bliklego budowania organizacji turkusowej

  • Nie szukaj winnego, by go ukarać – szukaj przyczyny, by ją usunąć.
  • Nie oczekuj perfekcji, której nie da się osiągnąć – oczekuj postępu, który zawsze jest możliwy.
  • Unikaj współzawodnictwa, które niszczy partnerstwo – stwarzaj warunki do współpracy.
  • Nie oceniaj, bo to niszczy – doceniaj, bo to wzmacnia.
  • Nie mów co jest źle – mów co może być lepiej.
  • Nie pytaj ludzi, co mogliby zrobić lepiej – pytaj, co im w pracy przeszkadza.
  • Nie buduj na kontroli – buduj na zaufaniu.
  • Nie mów, że ktoś jest zły – mów, jak Ty się z tym czujesz.
  • Nie zarządzaj – twórz warunki do samoorganizacji.
  • Nie bądź nadzorcą – bądź nauczycielem, moderatorem i uczniem.

Czy w każdej firmie można wprowadzić turkusowe rozwiązania?

Tak, w każdej firmie, w każdej organizacji, można wprowadzać elementy turkusu. Turkus ma różne odcienie.  Jak dwa kamienie turkusu nie są do siebie podobne, tak każda firma wdroży zasady turkusu inaczej. Nie ma gotowca do powielenia, ale warto podjąć wysiłek dokonania zmiany.

Czy w każdej firmie można zbudować i wdrożyć strategię zrównoważonego rozwoju = strategię odpowiedzialnego biznesu?

Uważam, że tak. W każdej firmie można zbudować i wdrożyć Strategię Zrównoważonego Rozwoju Biznesu i to z zaimplementowanymi 17SDGs.

Przytoczone powyżej tłumaczenie A.Bliklego tekstu Frederica Laloux można zmodyfikować:

Kiedy działamy w głębokiej uczciwości – gdy działamy zgodnie z naszym systemem wartości obejmującym sferę biznesu, środowiska i społeczeństwa, w poczuciu, że robimy coś ważnego i potrzebnego, że możemy być z tego dumni;

i odpowiadamy pozytywnie na odczuwane w nas powołanie – gdy działamy w warunkach uwalniających naszą kreatywność, gdy dano nam prawo podejmowania decyzji, gdy mamy poczucie sprawczości i wpływu na otaczającą nas rzeczywistość, a więc i na naszą przyszłość;

wszechświat robi wszystko, by nam pomóc – mamy statystyczną pewność sukcesu, na co wskazują zarówno badania naukowe, jak i codzienna praktyka biznesowa”.

Zrównoważony rozwój i w tym droga do “turkusu”, do samoorganizacji, to wyzwania naszych czasów.